Zastanawiam się jak kiedys radzono spobie z łuszczycą,nie 10,20,50 lat temu ale powiedzmy 200,300,500 lub w starożytności.

Dzisiaj narzekamy że leki nam nie pomagają w wyleczeniu ale nie ukrywajmy,dzięki dostępnym obecnie lekom możemy chociaż załagodzić przebieg choroby,pozbyc się łuski ktora przecież pęka i boli,albo i czasami zaleczyć na dłuższy czas.

Pomyslmy natomiat jak ludzie chorowali kiedyś,kiedy medycyna była po prostu zacofana,chorzy musieli cierpieć nie ma co...Z tego co kojarzę to często chorzy na Luszczycę byli odtrącani przez społeczenstwo i izolowani bo ta choroba mylona była z trądem.Dobra takie tam moje przemyślenia.Pozdrawiam.

Scott...........................
próbowałam medycyny konwencjonalnej
teraz przerabiam naturalne metody nie są w niczym gorsze jak leki
tak samo zalecząją dając dłuższe remisje a w niektórych przypadkach stałe
dlatego nie zgodzę się z tobą w kwestii leczenia
trąd o którym piszesz to pewnie bardzo poważna choroba i nie przeczę że są jednostki co mają objawy łuszczycowe naprawdę poważne
ale w wielu przypadkach da się bez leków z dobrym skutkiem ja myślę

W starożytności pewnie radzono sobie tak jak to było rozwiązane w Sparcie i pokazane np. w filmie "300".

W średniowieczu mogły być stosowane podobne terapie, napewno niejednokrotnie mylono łuszczycę z trądem

A ja zapytam jak leczono 300 lat temu np zapalenie płuc
przecież ludzie chorują zawsze

N Napisał(a):
-------------------------------------------------------
> A ja zapytam jak leczono 300 lat temu np zapalenie
> płuc
> przecież ludzie chorują zawsze


czy też inne schorzenia kiedy nie było antybiotyków czy tych cud leków
nie jestem całkowitą przeciwniczką leków jednak rozsądek wyznaje

300 lat temu nie było leków np. na zapalenie płuc, dlatego była to choroba śmiertelna; jak zresztą wiele innych. Szerzyła się gruźlica, cholera, kiła i inne choroby, które dzięki postępowi medycyny dziś są w pełni uleczalne albo zostały całkowicie wyeliminowane i nie występują wcale. Średnia długość życia około roku 1700 wynosiła 35 lat. Była "naturalna selekcja", słabi i schorowani umierali. Jak było w przypadku chorych na ł. można się tylko domyślić. Byli izolowani, możliwe że smarowali się jakimiś tłuszczami, może korzystali ze słońca, gdy zauważyli po nim poprawę. Albo wersja mniej optymistyczna - walili sobie kulkę w łeb albo nóż w brzuch

A jednak ludność przetrwała była silniejsza i zdrowsza jak teraz
a czy było tyle osób chorych na łuszczyce???
ja nie znałam nikogo a dobijam do 50 tki
i sama choruje ok 10 lat

N Napisał(a):
-------------------------------------------------------
> A jednak ludność przetrwała była silniejsza i
> zdrowsza jak teraz
> a czy było tyle osób chorych na łuszczyce???
> ja nie znałam nikogo a dobijam do 50 tki
> i sama choruje ok 10 lat

w dobie antybiotyków i inszych leków też są śmiertelne przypadki
po zapaleniu czy grypie
a organizmy coraz słabsze zaczynają chorować już w dziecinstwie
więc jak

Ludzkość przetrwała dzięki tym silnym i odpornym. Może stosowali jakieś zioła aby złagodzić objawy chorób. Ale na pewno wynalezienie antybiotyków to był gigantyczny przełom w medycynie.
W dzisiejszych czasach śmierć np. po zapaleniu płuc czy grypie to incydenty patrząc w skali ogółu. Dziś lekarze ratują niemowlaki, które ważą po kilkaset gram. Dziecko przeżywa ale może mieć uszkodzony wzrok, słuch, źle wykształcone płuca, może być chorowite przez całe życie. Ale żyje. 300 lat temu nie miałoby żadnych szans.

A jeżeli mówimy o czasach nie aż tak odległych, jakieś 50 lat temu, także ludzie chorowali na ł. Przecież były już oddziały dermatologiczne. Leczenie polegało chyba głównie na cygnolinie i dziegciach - to takie moje wolne sugestie, bo nie było mnie wtedy na świecie. Nie mówiło się tak o tym, może była to choroba wstydliwa, ludzie z niedouczenia myśleli, że jest zaraźliwa, więc nie było się co chwalić, że ma się kogoś z ł. w rodzinie. Nie było interentu.

A już z tym stwierdzeniem N : "w wielu przypadkach da się bez leków z dobrym skutkiem " to już się nijak nie mogę zgodzić. Jak masz mało zmian to możesz się wspomagać ziółkami i suplementami ale często to po prostu nie wystarcza. Wiem na swoim przykładzie

-A już z tym stwierdzeniem N : "w wielu przypadkach da się bez leków z dobrym -_skutkiem " to już się nijak nie mogę zgodzić. Jak masz mało zmian to możesz się -_wspomagać ziółkami i suplementami ale często to po prostu nie wystarcza. Wiem na _swoim przykładzie

Nie mam mało zmian i były ciężkie przypadki dałam rade ziołami itp bez pomocy lekarza i też wiem co mówię na własnym przykładzie
Odnośnie szpitali jakieś 40 lat temu mój ojciec był częstym gościem oddziałów dermatologicznych więc bywałam w odwiedzinach nie widziałam tyle osób chorych co teraz był jeden oddział na różne przypadłości teraz są trzy oddzielne u nas
wszystkie przepełnione
a o moich problemach możesz poczytać nawet tutaj na tym forum
http://www.luszczyca.pl/read.php?1,87559

"Nie mówiło się tak o tym, może była to choroba wstydliwa, ludzie z niedouczenia myśleli, że jest zaraźliwa, więc nie było się co chwalić, że ma się kogoś z ł. w rodzinie."

Dzisiaj nie jest inaczej,łuszczycy wciąż wstydzą się przyznać do swojej choroby,ludzie widząc osobę chorą na "ł" kojarzą to zaraz z jakąs zarazliwą chorobą która pewnie pochodzi od brudu czy jakoś tak.Niby czasy się zmieniły ale społeczeństwo dalej reaguje tak samo jak kiedyś na coś co nie jest im znane.

Witam,

Jak leczono kiedyś. Powiedzmy sobie szczerze nie dowiemy sie jak leczono łuszczycę 300 lat temu...Ja mam pytanie do ludzi z rocznika 50-60. Moja mama chorowała na łuszczyce w wieku 7 lat (tak chorowała, nie została wyleczona, to chororba nieuleczalna!), ale podano u niej 14 zastrzyków, które zahamowały rozwój tej choroby na 40 lat. Niestety nikt nie potrafi mi odpowiedziec na pytanie co to była za substancja. Słyszałam również drugą taką historię i staram się dotrzec do tej osoby. Szukam historii choroby mojej mamy, ale wiecie dziewczynka ze wsi, lekarz dawno nie żyje. Dlatego mam ogromną prośbę, czy jeśli ktoś słyszałam o takim przypadku, kojarzy, zna proszę niech napiszę. Ja gdy czegoś sie dowiem równiez będę pisac.

Pozdrawiam,
Tuuli

Moze dodam swoje 5gr do tej dyskusji....50 lat temu nie chodziłam w odwiedziny na oddziały dermatologiczne ale bywałam na nich regularnie jako pacjentka.Bzdury opowiada ten kto twierdzi ze było mniej chorych niz obecnie,kiedys leczenie szpitalne było jedynym wyjsciem,wiec gdy ktos chorował wiecej czy mniej był wysypany to lądował w szpitalu.Leczenie trwało 6-8 tyg i KAŻDY czysciutki wracał do domku.Na oddziale leczono dziegciami i cygnolina do domu dawano Lorindeny czy pózniej już Flucinar.Nie było for,nie było dostepnej literatury i ludzie sie po prostu bali takich jak my.Tolerancji trudno wymagac skoro nawet lekarze-na owy czas jeszcze wielu felczerów było-nie bardzo znali sie na chorobie.teraz wiekszosc przypadków leczy sie w domu,jest wiecej srodków,mozliwosci.Wiekszosc oddziałów dermatologicznych została zamknieta,menagerowie szpitali nie bardzo chcą tworzyc oddziały tak nie rentowne jak dermatologia ,wszak kto zechce wydawac bezsensownie pieniądze na chorych których dreczy...łupiez.Dlatego chorzy sa zmuszeni szukac leczenia w pozostałych placówkach.Wiekszosc w tej chwili chorych dermatologicznych to chorzy z wszelakimi dermatozami a nie z łuszczycą.Ze wzgledu na długosc choroby mam możliwosc porównania leczenia tego jakie było 50 lat temu a obecnie...zdecydowanie wtedy chyba było lepsze,w szpitalu traktowali człowieka z szacunkiem i każdy lekarz usiłował doprowadzic do remisji...teraz przez 9 dni....to tragifarsa a nie leczenie szpitalne.

Do tematu i Tuuli.
Wyczytac mozna ze znani lekarze Arystoteles i Hipokrates leczyli min łuszczyce niepozorną lebiodką pospolita czyli - Oregano ;-)

Też słyszałam o magicznych zaszczytach na oddziale dermatologicznym. Niestety nie dotarłam do żadnego oryginalnego wypisu szpitalnego lub opisu karty leczenia. Usłyszałam jednak od osoby leczonej w tych czasach że popularne było podawanie w zaszczytach witaminy B12. Nie udało mi się potwierdzić tej tezy, bo witaminę b 12 mam w normie. jednak teraz mam bardzo mało zmian, więc może jest w tym jakiś związek.